Collectie:

LTM 5730 AEC Regal Mark 5 Roset ( 1960 )

De museum bus 5730 vormde onderdeel van de laatste serie van in totaal 92 LTM- AEC's (5713-5752), gebouwd tussen 1959 en 1961. Opvallend aan deze bussen was de grote deur in het front, waarachter zich het reservewiel bevond. De 5730 werd op 25 januari 1960 afgeleverd aan de LTM. Veertien jaar lang doorkruiste hij daarna het Limburgse heuvelland, om in februari 1974 buiten dienst te worden gesteld. De LTM voerde hem echter niet af, want de bus bleef tot april 1976 als strategische reserve in de garage in Heerlen en kreeg daarna een plekje in de LTM-vestiging in Vaals.

Daarvandaan vertrok hij op 17 maart 1980 naar Amsterdam, want op die datum nam de MUSA, de Stichting Museum Streek- en Stadsautobussen Amsterdam, de bus over. Nog in juni van datzelfde jaar ging de AEC, samen met de Crossley 1108 van de Stichting Veteraan Autobussen, naar Engeland om in het kader van een gezamenlijke excursie deel te nemen aan de East Coast Run, de rally voor historische voertuigen tussen Hull en Bridlington. De 5730 won daar de trofee voor Best foreing entry, oftewel de beste buitenlandse deelnemer. In de jaren daarna was de AEC vaak te zien in en rond Amsterdam. Thuisbasis was daar altijd de voormalige GVB-garage Oost. Toen deze stalling op een gegeven moment moest worden ontruimd kwam hij terecht in een opslagloods in Amsterdam Noord. Daar werd hij gezelschap gehouden door andere MUSA-bussen en door historische trams en reinigingsvoertuigen. Eind 2010/begin 2011 moest ook deze opslagloods worden ontruimd en werd voor de aldaar opgeslagen MUSA-bussen een nieuw tehuis gezocht.

Al eerder had de Stichting Veteranen Autobussen interesse in de 5730 getoond en dit resulteerde er in dat de bus ook daadwerkelijk werd overgenomen van de MUSA. Begin februari 2011 vertrok de bus, niet op eigen kracht maar op een dieplader, weer naar zijn oude en welvertrouwde Limburgse omgeving.

In 2024 kon de LTM 5730 door Stichting-LTM worden overgenomen die de bus rijvaardig wil restaureren. Deze bus is vanwege haar unieke
verschijning gewaardeerd met een A-status Nationaal Register Mobiel Erfgoed ( Onderdeel van het Ministerie van Onderwijs en Cultuur ). Klik hier voor de status rapportage NRME commissie.

Technische gegevens:

LTM 6-132 | 6-137

Beide museumbussen behoren tot de laatste serie “Bolramers” welke door de LTM werden aangeschaft. Beide bussen zijn in oorsprong identiek aan elkaar. De "Bolramer dankt haar bijnaam aan de parabolische voorruit. Deze voorruit verhoogde in hoge mate het zicht voor de chauffeur in het donker, waarmee het bedieningsgemak voor de chauffeur sterk verbeterd werd. Dit type voorruit was ontwikkeld door Werkspoor en aanvankelijk was het dit bedrijf dat alle "Bolramers" bouwde. In latere jaren bouwden echter ook andere bedrijven "Bolramers" op een Leyland-Werkspoor chassis. De "Bolramer" voorruit is ook gebruikt door andere carrosseriefabrikanten zoals Verheul en Den Oudsten. In totaal zijn naar schatting meer dan 1000 bussen in de periode 1953-1967 uitgerust met de "Bolramer" voorruit.

In 1966 stelde de Limbursche Tramweg Maatschappij de serie 6-129 tot en met 6-142 ( NSnummers 7570 - 7583 ) in dienst. De bussen hadden 40 zitplaatsen en 45 staanplaatsen. Hoewel dit type bus de voorloper was van de “ Standaard Streekbus” ( door heel Nederland het zelfde type streekbus ) verschilde de LTM uitvoering met die van de rest van Nederland. Zo waren ze langer( resulteerde in meer beenruimte voor de passagiers ) en met het oog op de Zuid-Limburgse heuvels, zwaarder gemotoriseerd.

De 6-132 ( NS 7573 ) werd afgeleverd en in dienst gesteld in 1966. In april 1978 werd het Verenigd Streekvervoer Limburg opgericht na een fusie tussen de LTM te Heerlen en de NAO te Roermond. Bij de VSL behield de bus haar oorspronkelijk nummer en bleef in dienst tot 1982. Vanaf 1974 deed ze dienst in de “Streek-gele” kleur. In 1982 werd de bus, door tussenkomst van een VSL chauffeur van Poolse komaf, geschonken aan de Katholieke Universiteit van Lublin in Polen. Deze gebruikte de bus voor het vervoer van studenten. Begin 2018 is de bus terug gevonden en via een spoedactie aangeschaft. Enkele weken later is de bus op transport naar Nederland gezet. De 6-132 wacht op een grote, algehele restauratie en zal waarschijnlijk in de laatste LTM uitvoering ( gele standaard streek kleur ) terug komen op de weg. De bus is geconserveerd opgeslagen. De 6-132 is ingeschreven in het Nationaal Register Mobiel Erfgoed ( onderdeel van het Ministerie van Onderwijs en Cultuur ).

De 6-137 ( NS 7578 ) werd ook afgeleverd en in dienst gesteld in 1966. In april 1978 werd het Verenigd Streekvervoer Limburg opgericht na een fusie tussen de LTM te Heerlen en de NAO te Roermond. bij de VSL behield de bus haar oorspronkelijk nummer en bleef in dienst tot 1982.

In dat jaar werd de bus verkocht aan Maastricht Aachen Airport, die de bus gebruikte als platformbus op het luchthaven terrein voor het vervoer van passagiers tussen terminal en vliegtuigen. Voor dit doel werd een groot aantal stoelen verwijderd om zo meer staanplaatsen te genereren. Op de luchthaven kreeg ze het nummer B1 Het Haags Bus Museum verwierf de bus in 1994. Uit eindelijk werd van restauratie afgezien vanwege de slechte staat van de bus. Wel werd onderzocht om de bus te slopen voor onderdelen en alleen de "kop" te bewaren. Ook hier werd uit eindelijk vanaf gezien door
verkoop van de bus aan het Noordelijk Openbaar Vervoer Museum te Sneek in 2002. Hier werd de bus deels optisch gerestaureerd voor permanente statische tentoonstelling.

Na 1 jaar van onderhandelingen, kon het Stichting Limburgsche Tramweg Maatschappij de bus overnemen van het Noordelijk Openbaar Vervoer Museum in 2016, waarna de LTM bus dat zelfde jaar terugkeerde naar haar oorspronkelijke, Limburgse, bodem. De bus is deels
gerestaureerd, geconserveerd opgeslagen. De LTM 6-137 is ingeschreven in het Nationaal Register Mobiel Erfgoed ( onderdeel van het Ministerie van Onderwijs en Cultuur )

Technische gegevens:

Interliner ( Hermes ) 4887 ( in bruikleen )

In z'n oorspronkelijk vorm heeft de "Groene Streep" (zoals de Interliner in publicaties regelmatig werd aangeduid, als verwijzing naar de blauw/groenachtige kleur van het materieel) niet zo heel erg lang bestaan. In de eerste jaren van de 21ste eeuw werden, mede door de komst van nieuwe vervoerders en door de niet uitgekomen verwachtingen bij het oorspronkelijke concept, successievelijk alle Interliner-verbindingen voortgezet onder andere namen, of als gewone sneldienst of spitsdienst. De naam Interliner bleef overigens wel bestaan bij Connexxion, maar de bussen waren voortaan grijs. Arriva had de Q-liner, de BBA de Brabantliner, etc. Het luxe-aspect van de oorspronkelijke Interliner was er in al deze gevallen wel af, maar toch kan worden gezegd dat het concept z'n doorwerking heeft gehad en heeft geleid tot een blijvende aparte "tak van sport" bij de streekvervoerders, namelijk (middel)langeafstandslijnen die als een express service (sneller, minder haltes, etc.) worden geëxploiteerd.

Ook bij streekvervoerder Zuidooster werden eind 1994 Interliner-lijnen in bedrijf genomen, waarvoor enkele series speciaal hiervoor gebouwde bussen werden aangeschaft. Daaronder een serie van vier "Alliances", met de nummers 4887-4890. De Alliance was een model dat in die jaren door Den Oudsten aan veel busbedrijven werd geleverd en dat daarmee ook sterk beeldbepalend was voor met name het streekvervoer.

De vier Interliner Alliances deden maar heel kort dienst onder de vlag van de Zuidooster, want op 1 januari 1995 fuseerde dit bedrijf met Verenigd Streekvervoer Limburg (VSL) tot een nieuw bedrijf: Hermes Openbaar Vervoer, gevestigd in Weert. De bussen hebben dan ook nooit gereden met Zuidooster-opschriften en werden in 1995 voorzien van het Hermes-logo. De latere museumbus 4887 werd op 10 oktober 1994 afgeleverd en deed aanvankelijk kort dienst vanuit de vestiging Uden, waarbij hij te vinden was op lijn 410, van Nijmegen via Uden naar Eindhoven. Begin 2005 verhuisde de 4887 naar Maastricht waar zei dienst ging doen op de Interliner lijn 420/421 Sittard - Maastricht Airport - Maastricht - Gulpen - Vaals - Aken (D) en lijnen 422/423 Sittard - Heerlen/Brunssum - Kerkrade. Hieraan bleef ze trouw tot aan haar buitendienststelling op 19 mei 2010. Hierna werd zij verkocht aan busonderneming Peer & Co welke haar inzette voor besloten vervoer in de regio Noord-Holland.

In het najaar van 2019 werd de 4887 opgenomen in de collectie van de SNB en keerde ze terug naar Zuid-Limburg. Ondanks haar leeftijd en kilometerstand van 1,2 miljoen is deze bus in topconditie en ondergaat in 2023 in cosmetische restauratie. Het ligt in lijn der verwachting dat deze bus aanvang toeristisch seizoen 2026 in toeristische exploitatie wordt genomen in het Zuid-Limburgse heuvelland. Daar deze bus als laatste  het Provinciaal vervoer ( voor de privatisering ) vertegenwoordigd, past zij perfect in onze collectie.

Technische gegevens:

LTM ( foto ) archief en attributen